Mobilizacja blizny
Skóra odpowiada za regulację cieplną organizmu oraz chroni go przed różnego typu czynnikami zewnętrznymi, stanowiąc naturalną barierę. W przeciwieństwie do innych narządów posiada również duże możliwości regeneracji i zdolność przystosowywania do otaczającego ją środowiska. Mobilizacja blizn to technika wykorzystywana w procesie terapii blizny będącej skutkiem urazu, zabiegu lub operacji na powierzchni skóry.
W odniesieniu do fizjoterapii proces mobilizacji blizn jest ściśle związany z etapami regeneracji skóry. W początkowym etapie obejmować może wyłącznie obszary skóry położone w pobliżu gojącej się rany, natomiast praca z samą blizną możliwa jest dopiero po upływie 3-4 tygodni.
Przyczyny
Podczas urazu skóry dochodzi do uszkodzenia jej poszczególnych warstw. Wewnętrzne tkanki również się zrastają, tworząc często nowe, nieregularnie ułożone włókna kolagenu, które „wciągają” okoliczne struktury. Na etapie regeneracji i tworzenia nowych połączeń kolagenowych blizna może więc utrudniać powrót do zdrowia, gdyż tkanka skórna goi się chaotycznie. W miejsce starej, gładkiej tkanki pojawia się kłębowisko komórek kolagenowych, które niekiedy wplatają się pomiędzy inne komórki, np. tkanki mięśniowej. Taki stan można porównać do zszycia dwóch lub więcej warstw materiału jednym szwem.Leczenie
W wielu wypadkach blizn nie da się uniknąć, zwłaszcza, jeśli organizm ma tendencje do ich powstawania. Mobilizację blizn można jednak rozpocząć jeszcze przy założonych szwach, choć wymaga to dużej ostrożności, by nie doszło do rozejścia się rany. Zabiegi wykonywane na gojących się ranach są skuteczne i dają dobre rezultaty, m.in.:- zapobiegają ich sklejaniu się i przerastaniu,
- poprawiają ukrwienie, a w konsekwencji odżywienie tkanek, co przyspiesza proces gojenia,
- zwiększają elastyczność i eliminują zrosty powierzchniowe i głębokie,
- redukują bóle oraz przykre uczucie „ciągnięcia” rany,
- sprawiają, że blizny stają się bledsze.